Gəncə şəhər Psixiatriya Xəstəxanasının yeni rəhbəri İlyasova Yaqut barədə dolaşan hörmətsizlik iddiaları, cəmiyyətin vicdanına toxunan ən ağır suallardan birini yenidən gündəmə gətirir: “Vətən uğrunda canından keçənlərə hörmət etməyən, xalqın etibarını necə daşıya bilər?”

Bu torpağın hər qarışı şəhid qanı ilə yoğrulmuş, qazilərin ömrü və sağlamlığı ilə müqəddəsləşmişkən, bəzi insanların qəlbindəki qaranlıq sanki bu müqəddəs dəyərləri heçə saymaq üçün doğulub; Gəncə Psixiatriya Xəstəxanasının müdirəsi İlyasova Yaqutun dilindən çıxan sözlər təkcə kobudluq deyil, həm də vicdanın özünə qarşı atılan qəti hücum kimi səslənir, ən ağlasığmazı odur ki, bu ifadələr qazinin şərəfini alçaltmaqla, xalqın mənəvi sərhədlərini sarsıtmaq iddiası daşıyır: “Qazilərə yupqa ətək geyindirəcəyəm.”

Bu yalnız bir etik pozuntu deyil; bu, mənəviyyatın, şəfqətin və dövlətçilik düşüncəsinin birbaşa inkarı, həmçinin bir rəhbərin məsuliyyətini və insanlıq ölçüsünü necə ayaqlar altına ala biləcəyinin ən çılğın nümunəsidir. Qazi — səhərini səngərdə başlayan, ruhunu və bədənini Vətən yolunda qurban vermiş insan — onun qarşısında belə alçaldıcı ifadələrin işlədilməsi, yalnız fərdi hörmətsizlik deyil, xalqın qürurunun ayaqlar altına atılması deməkdir.

Müdirə Yaqut qazilərin problemlərinə laqeyd yanaşır, onların ehtiyaclarını önəmsəmir, onların keçdiyi həyat yollarını, çəkdiyi iztirabları öz vəzifə kreslosunun rahatlığında heçə sayır; bu isə yalnız fərdi bir vicdansızlıq deyil, idarəçilik anlayışının, humanizm və etik dəyərlərin tamamilə məhv edildiyinin göstəricisidir.



Cəmiyyət yaxşı bilir ki, qazinin yarası yalnız bədənində deyil, həm də ruhundadır; ona toxunan hər bir söz, hər bir baxış, hər bir münasibət, o yaraları ya sağaldır, ya da yenidən qanadır. Vətən üçün canından keçmiş insanın qarşısında durub hörmətsizlik etmək — bu, sadəcə davranış deyil, dəyərlərin çöküşüdür.



Vəzifənin əsl mahiyyəti insanlara rəhbərlik etmək, onları qorumaq və dəstək olmaqdır; lakin vəzifə müdirə üçün yalnız öz eqosunu göstərmək üçün bir vasitəyə çevrilib.

Tarix göstərir ki, qazinin qüruru toxunulmazdır; onun qarşısında alçaldıcı söz işlədən, onu mənəvi olaraq incitməyə cəhd edən hər bir insan, nə qədər mövqeyi yüksək olsa da, əslində öz mənəvi zəifliyini açıq göstərir. Belə davranış sərgiləyən müdirə, yalnız öz kreslosunu çirkləndirmir, həm də idarəçilik etikasının, insanlıq və şəfqət standartlarının tamamilə pozulmasını nümayiş etdirir.

Qazilərə hörmətsizlik göstərmək, onların əziyyətini, yaralarını və fədakarlığını görməzdən gəlmək deyil — bu, bir xalqın qürurunu, bir dövlətin mənəvi sütunlarını sarsıtmaq deməkdir. Müdirə Yaqut tərəfindən nümayiş etdirilən bu münasibət, yalnız şəxsi eqoizmin deyil, sistem qarşısında böyük bir mənəvi xəyanətin əyani sübutudur. Tarix çoxlarının səhvlərini bağışlayıb, amma qazilərin şərəfini tapdalayanlar heç vaxt unudulmayacaq; çünki ədalət gec-tez öz yerini tutur, qüruru əzilən xalqın qarşısında isə heç bir vəzifə və titul sığınacaq ola bilməz.

Bu nə tibb etikasına, nə dövlət mədəniyyətinə, nə də milli mənəvi dəyərlərə sığır. Cəmiyyət bu sualı legitim olaraq soruşur:
“Qazilərin haqqını tapdayan birinin, psixoloji yardıma ehtiyacı olan insanlara rəhbərliyi necə etibar edilə bilər?”

Əgər bir idarəçi öz dilinə belə ifadəni gətirirsə, bu təkcə etik pozuntu deyil, psixoloji zorakılığın, eqonun və vəzifə qəddarlaşmasının bariz nümunəsidir.
Hansı vicdan sahibi, hansı mentalitet daşıyıcısı, hansı normal insan Vətən uğrunda sağlamlığını səcdəgah hesab etdiyi Vətən torpağına gömənlərə belə təhqiramiz ifadə işlədə bilər???

Cəmiyyətin gözləntisi aydındır:
Şəffaf araşdırma, obyektiv qiymət, nəticə və cavabdehlik.

Qazi qürurunun tapdandığı yerdə susmaq – tərəf olmaqdır.
Və bu xalq heç vaxt zalımın yanında dayananları bağışlamayıb.